معنی باغ مجنون - جستجوی لغت در جدول جو

باغ مجنون

لغت نامه دهخدا

نوعی درخت بید که شاخه های باریک و دراز آن به طرف زمین آویزان است، بید نگون، بید معلّق

(دِ مَ)

قسمی از درخت بید که شاخه های آن سرنگون است. (ناظم الاطباء). بیدموله. بیدناز. قسمی بید که شاخهای بسوی زمین آویخته دارد. و در نواحی خشک و استپی ایران بهم رسد. (از یادداشت مؤلف). نوعی از بید است که برگهای باریک داردو شاخهای نازک. (غیاث) (آنندراج). صفصاف رومی. غرب. (واژنامۀ گیاهی ص 161). بید معلق. گونه ای از بید معلق که در فلات ایران فراوان است و بیشتر از گونه های دیگر به آب نیازمند است. (جنگل شناسی ساعی ج 1 ص 194). بید نگون. بید سرنگون. وزک. ام الشعور. شعرالبنت. بید واله. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

زاب مجنون

(بِ مَ)

نام قطعۀ اخیر زاب اعلی است که ازموصل میگذرد و بدجله فرومیریزد، زیرا جریان آن در قسمت اخیر مسیر خویش بسیار تند است. (از معجم البلدان ج 4 ص 364). و رجوع به نزهه القلوب ج 3 ص 215 شود

لغت نامه دهخدا

بید مجنون

نوع درخت که شاخه های باریک و دراز آن بطرف زمین آویزان است

فرهنگ لغت هوشیار

مرغ مجنون

مرغ شیدا مرغی که بر سر مجنون آشیان کرده بود

فرهنگ لغت هوشیار

معنی باغ مجنون - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما